Μεταγραφές ποδοσφαιριστών: Μεγάλα όνειρα, ψεύτικες προσδοκιεςΗ σελίδα ενημερώθηκε στις 13:32, 20 Ιουλίου 2009

Η περίοδος μεταγραφών ποδοσφαιριστών το καλοκαίρι είναι εντονη...Πολλά ονόματα, τεράστια ποσά αναφέρονται, αλλά η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική....


Η περίοδος των μεταγραφών είναι η περίοδος της απόλυτης παράνοιας, κατά την οποία ξεπερνιούνται ακόμα και οι υποσχέσεις των πολιτικών σε προεκλογική περίοδο. Τα ονόματα που περνούν από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ξεπερνούν και σε «ποσότητα» και σε «ποιότητα» το κλασικό «θάλασσα στα Τρίκαλα» της πολιτικής. Και οι εφημερίδες, παρά το γεγονός ότι έχουν διαψευσθεί πάμπολλες φορές, δεν πέφτουν αλλά αντίθετα αυξάνουν την κυκλοφορία τους.

Τι σημαίνει αυτό; Απλά ότι μας αρέσει σαν λαός το παραμύθι. Μας αρέσει να ονειρευόμαστε για μια δυο μέρες πως μπορεί η μικτή κόσμου να έρθει να παίξει στην Ελλάδα σε μια ή σε περισσότερες ελληνικές ομάδες. Και όσο σβήνει το ένα όνειρο τόσο ανάβει το άλλο και πιέζουμε ομάδες, παράγοντες, προέδρους να το κάνουν πραγματικότητα. Αντικειμενικά, όμως, η μόνη πραγματικότητα είναι αυτή της φαντασίας μας.
Η άλλη πραγματικότητα είναι οδυνηρή και δεν θέλουμε να τη βάζουμε στο μυαλό μας. Η πραγματικότητα του ποδοσφαίρου μας κανονικά δεν έπρεπε να μας επιτρέπει αυτά τα όνειρα των θερινών ημερών. Μόνο και μόνο τα εισιτήρια αν κοιτάζαμε που κόβονται σε ολόκληρο το πρωτάθλημα και τα συγκρίναμε με αυτά των πρωταθλημάτων που παίζουν τα ονόματα των πρωτοσέλιδων θα έπρεπε να μας πιάσει θλίψη.
Αφήστε τις εγκαταστάσεις. Τα γήπεδα και τα ανύπαρκτα προπονητήρια. Όλα αυτά τα περνάμε ντούκου για να μην χαλάσει το όνειρο. Δηλώσεις παικτών διεθνούς εμβέλειας, όπως για παράδειγμα Ελα Ευρωπαίος παίχτης,που είπε ορθά κοφτά ότι εγώ δεν πάω να παίξω στην Ελλάδα, τις αντιμετωπίζουμε σαν να μην έγιναν ποτέ. Η ουσία, όμως, είναι ότι για να έρθει ένας παίκτης τέτοιας εμβέλειας στην Ελλάδα πρέπει να πάρει τα διπλάσια χρήματα από ό,τι θα έπαιρνε αλλού.
Έτσι μόνο κάμπτεται η απροθυμία του να έρθει στη χώρα μας. Υπάρχουν, βέβαια, περιπτώσεις που πετυχαίνεις λαχείο και έρχεται ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής, αλλά αυτό είναι εξαίρεση στον κανόνα. Εδώ έχουμε φτάσει στο σημείο οι Έλληνες παίκτες να κοιτάνε να φύγουν στο εξωτερικό με ελαφρά πηδηματάκια και να παίξουν ως επαγγελματίες σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα, με καλύτερες συνθήκες εργασίας στις οποίες προσβλέπει κάθε εργαζόμενος.
Το πρόβλημα δεν είναι όμως τα όνειρα τα οποία δικαιούται να κάνει κάθε φίλαθλος ή οπαδός ομάδας και πρέπει να τα κάνει. Το πρόβλημα είναι η απόσταση που έχουν αυτά τα όνειρα με την πραγματικότητα, γιατί όταν η απόσταση αυτή είναι μεγάλη, όπως είναι στη δική μας περίπτωση της Ελλάδας, τότε γίνονται «φρικτές ουτοπίες» και χάνουν τη δημιουργική δυναμική που δίνουν στον άνθρωπο και την κοινωνία τα όνειρα.
Θα πείτε ότι έχουν έρθει μεγάλοι παίκτες στην Ελλάδα. Βεβαίως και έχουν έρθει και είναι γνωστό ποια ομάδα έχει φέρει τη συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς. Για να έρθουν, όμως, αυτοί χρειάστηκαν τεράστια προσπάθεια και πολλά χρήματα. Τέτοιες μεταγραφές δεν τελειώνουν από τη μια μέρα στην άλλη και δεν είναι καθόλου εύκολες αφού τα χρήματα που έχουν τη δυνατότητα να δώσουν ευρωπαϊκές ομάδες και όχι πρόεδροι είναι πάρα πολλά και έχει ανέβει πολύ ο πήχης στον οικονομικό τομέα.
Πολλοί για παράδειγμα μιλάνε για τη Λιόν και αναφέρουν την ανοδική της πορεία κάνοντας συγκρίσεις. Γνωρίζουν, όμως, ότι η Λιόν παίρνει μόνο από τηλεοπτικά δικαιώματα 60 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο; Δεν έχει καμία σχέση η ποδοσφαιρική αγορά της Γαλλίας με αυτήν της Ελλάδας, όπως δεν έχουν καμία σχέση και οι αγορές άλλων προηγμένων ποδοσφαιρικά χωρών όπως της Ισπανίας, της Αγγλίας της Ιταλίας με τη δική μας. Και η ανισότητα όλο και μεγαλώνει και φαίνεται αυτό από τα αποτελέσματα των ομάδων μας στην Ευρώπη.
Αυτά όλα δεν σημαίνουν βέβαια ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια και της σύγκλισης του ποδοσφαίρου μας με αυτό των προηγμένων ποδοσφαιρικά χωρών της Ευρώπης. Αντίθετα πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειες σε όλα τα επίπεδα. Για να γίνει, όμως, αυτό και για να υπάρχουν ελπίδες να φτάσουμε κάποια στιγμή σε αυτό το επίπεδο πρέπει να κατανοήσουμε το πού βρισκόμαστε και τι απόσταση πρέπει να διανύσουμε.
Το κυριότερο είναι πως πρέπει να αρχίσουμε από μέσα και όχι από τη βοήθεια από το εξωτερικό με μεταγραφές ποδοσφαιριστών. Πάσχουμε βαριά σε θέματα οργάνωσης και επαγγελματικής νοοτροπίας. Πάσχουμε ακόμη και σαν φίλαθλοι ή οπαδοί γιατί στη μεγάλη μας πλειοψηφία έχουμε μόνο απαιτήσεις, και μεγάλες μάλιστα, ενώ δεν αναγνωρίζουμε καμία δικιά μας υποχρέωση. Κανείς όμως από όσους ασχολούνται με τον όποιο τρόπο με το ποδόσφαιρο δεν είναι άμοιρος ευθυνών.
Οι ακριβότερες μεταγραφές όλων των εποχών

Η μεταγραφή του Κακά από τη Μίλαν και του Κριστιάνο Ρονάλντο από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Ρεάλ Μαδρίτης αναπόφευκτα "ξεθάβει" από το αρχείο τη λίστα με τις πλέον ακριβές μετακινήσεις ποδοσφαιριστών όλων των εποχών. Μία λίστα που ανανεώθηκε μόλις πέρυσι με δύο νέες εισόδους και η οποία για πρώτη φορά μετά το 2001, έχει νέο όνομα στην κορυφή της.
Τα 76 εκατομμύρια ευρώ που έδωσε η Ρεάλ Μαδρίτης για να αποκτήσει τον Ζινεντίν Ζιντάν από τη Γιουβέντους δύσκολα θα τα έδινε άλλος σύλλογος, πλην των «μερέγκες». Ο Φλορεντίνο Πέρεθ πλησίασε αυτά τα χρήματα με τα 67,2 εκατομμύρια που κόστισε ο Κακά για να ακολουθήσει το δρομολόγιο Ιταλία-Ισπανία, οκτώ χρόνια μετά τον "Ζιζού". Το κόστος της μεταγραφής του Κακά τον φέρνει στη δεύτερη θέση της λίστας των πιο ακριβοπληρωμένων ποδοσφαιριστών, μπροστά από τον Λουίς Φίγκο, ο οποίος το 2000 είχε καταρρίψει το ρεκόρ μεταγραφής και πάλι για λογαριασμό της Ρεάλ Μαδρίτης.
Το ρεκόρ καταρρίφθηκε λίγα 24ωρα αργότερα, όταν έγινε γνωστό ότι οι Ισπανοί και η Γιουνάιτεντ ήρθαν σε συμφωνία για τη μετακίνηση του Ρονάλντο, έναντι 94 εκατομμυρίων ευρώ. Η μετακίνηση του Πορτογάλου επιθετικού θα αποτελέσει την πλέον δαπανηρή στην ιστορία του αθλήματος και με τα δεδομένα της εποχής, το ρεκόρ αυτό δεν θα ξεπεραστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η εξέλιξη του ρεκόρ
Ετος Παίκτης Από Σε Ποσό (σε ?)
1905 Αλφ Κόμον Σάντερλαντ Μίντλεσμπρο 1.100
1922 Σιντ Πούντφουτ Γουέστ Χαμ Φόλκερκ 5.700
1922 Γουόρνεϊ Κρέσγουελ Σάουθ Σιλντς Σάντερλαντ 5.600
1928 Ντέιβιντ Τζαk Μπόλτον Αρσεναλ 12.500
1932 Μπερναμπέ Φερέιρα Τίγκρε Ρίβερ Πλέιτ 26.400
1952 Χανς Γέπσον Αταλάντα Νάπολι 59.600
1954 Χουάν Σκιαφίνο Πενιαρόλ Μίλαν 82.600
1957 Ομάρ Σίβορι Ρίβερ Πλέιτ Γιουβέντους 106.600
1961 Λουίς Σουάρεθ Μπαρτσελόνα Ιντερ 174.300
1963 Αντζελο Σορμάνι Μάντοβα Ρόμα 286.600
1968 Πιέτρο Αναστάζι Βαρέζε Γιουβέντους 573.200
1973 Γιόχαν Κρόιφ Αγιαξ Μπαρτσελόνα 1.100.000
1975 Τζιουζέπε Σαβόλντι Μπολόνια Νάπολι 1.500.000
1976 Πάολο Ρόσι Γιουβέντους Βιτσέντζα 2.00.000
1982 Ντιέγκο Μαραντόνα Μπόκα Τζούνιορς Μπαρτσελόνα 3.400.000
1984 Ντιέγκο Μαραντόνα Μπαρτσελόνα Νάπολι 5.700.000
1987 Ρουντ Γκούλιτ Αϊντχόφεν Μίλαν 6.900.000
1990 Ρομπέρτο Μπάτζιο Φιορεντίνα Γιουβέντους 9.200.000
1992 Ζαν Πιερ Παπέν Μαρσέιγ Μίλαν 11.500.000
1992 Τζιανλούκα Βιάλι Σαμπντόρια Γιουβέντους 13.800.000
1992 Τζιανλουίτζι Λεντίνι Τορίνο Μίλαν 14.900.000
1996 Αλαν Σίρερ Μπλάκμπερν Νιούκαστλ 17.200.000
1997 Ρονάλντο Μπαρτσελόνα Ιντερ 22.400.000
1998 Ντενίλσον Σάο Πάουλο Μπέτις 24.600.000
1999 Κριστιάν Βιέρι Λάτσιο Ιντερ 48.300.000
2000 Ερνάν Κρέσπο Πάρμα Λάτσιο 53.600.000
2000 Λουίς Φίγκο Μπαρτσελόνα Ρεάλ Μαδρίτης 58.500.000
2001 Ζινεντίν Ζιντάν Γιουβέντους Ρεάλ Μαδρίτης 76.000.000
2009 Κριστιάνο Ρονάλντο Μάντσεστερ Γ. Ρεάλ Μαδρίτης 94.000.000